จากวัดที่เมืองแพรกที่เราแวะไหว้พระทำบุญ ปลดทุกข์กันเรียบร้อยทุกคน ก็เดินทางต่อเพื่อขึ้นเขาเลาะเลี้ยวตามแม่น้ำสู่เมืองเชียงตุง ผมใช้เวลาบนรถชมวิวและบันทึกภาพซึ่งชัดบ้างไม่ชัดบ้างมาฝากกันเพื่อให้ผู้อ่านรู้สึกเหมือนได้เดินทางไปด้วยกับผม
นักเรียนหญิงเเมียนมาร์ใส่กระโปงสีเขียว
โรงเรียนไม่ค่อยจะมีธงชาติ มีแต่เสา
แม่น้ำรวก
เครื่องกำเนิดไฟฟ้าพลังน้ำที่ชาวบ้านชื้อยี่ห้อจากจีนมาปั่นไฟฟ้าที่บ้าน
แม่ชี และนักร้องน้องอัญ อัญชนา เจ้าของเพลงขอโทษเท่าไหร่ก็ไม่หายเจ็บ
ควายที่ปล่อยเลี้ยงข้างทาง
ตลาดปางหลวงที่เป็นจุดสูงสุดของถนน ก่อนจะไต่เขาลงไปฝั่งเมืองเชียงตุง
มีของขายทุกอย่างมากมาย ของกินของใช้ ส่วนใหญ่มาจากเมืองไทย
เหล้ายาดองแบบต่างๆ
ผลไม้ป่าและผลไม้ท้องถิ่นปะปนกันไป
ผักสดก็มี
เหมือนเป็นการพักรถแต่ที่นี่เขานิยมเอาน้ำเย็นสาดเครื่องยนต์ที่กำลังร้อนๆอย่างปกติ ทำยังกะช่างตีมีดที่ทุบแช่ทุบแช่อย่างงั้นแหละ
หลวงพี่แต่ละท่านไม่ธรรมดาพกพากล้องยี่ห้อดีๆมาเก็บภาพประทับใจ
ผมก็เดินชมสองฝากถนน
เสี่ยน้อยเจ้าของเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ใครอยากขี่ต้องไปเช่าเสี่ยได้ สร้างสีสันตลอดทาง
ที่งานของแม่ชีย้ายมานั่งข้างๆผมสลับไปมาด้วยความเมื่อย
นาขั้นบันไดที่มีอยู่สองฝากถนนเป็นช่วงๆที่น้ำพอมีที่จะทำการเพาะปลูกได้
ที่มีชลประทานดีก็มีการปลูกข้าวรอบสองนาปลังด้วย
ชาวบ้านส่วนใหญ่ทำไม่มากแต่ละรายเพราะทำได้มากรัฐบาลก็มาแบ้่งมากจึงทำพอมีกินและเก็บไว้กินให้ครบปี
เจอฝูงควายอีกแล้ว
มองเห็นควายกลางทุ่งนา
จากนี้ไปจะเห็นแต่หลังคากระเบื้องแบบนี้เป็นส่วนใหญ่ ถือว่าเป็นเอกลักษณ์เมืองเชียงตุงก็ว่าได้ครับ
ไกล้ถึงเชียงตุงที่ราบก้กว้างขึ้น มีไร่มีนามากขึ้น เหตุนี้ที่ทำให้มีผู้คนมาสร้างบ้านสร้างเมืองอยู่ที่นี่
ถึงด่านที่เข้าเมืองเชียงตุง ชาวบ้านเชียงกา มารอต้อนรับชาวคณะผ้าป่าสามัคคีจากเมืองไทย
มีการมอบดอกกุหลาบให้ทุกๆคน แต่รู้สึกจะไม่พอ ผมยังไม่ได้เลย ชาวบ้านดีใจที่ท่านเจ้าคุณพาคณะมาเลยให้ดอกกุหลาบเต็มมือ
สาวๆกับดอกกุหลาบต้อนรับแขกต่างเมือง
ถึงจะอยู่ไกลขนาดนี้ยังอุตส่าห์มีกุหลายมาแสดงน้ำใจ สุดยอดจริงๆ
ตื่นเต้นรีบเก็บภาพแห่งความทรงจำ
แม่บ้านที่แต่งตัวตามวัฒนธรรมประเพณี
ชาวบ้านมีรถแห่นำขบวนให้เราเป็นที่ตื่นตาแก่ชาวเชียงตุง
มีค่ายทหารและป้ายต่างๆมากขึ้น ทำให้รู้สึกถึงความเป็นเมืองหลังจากมีแต่หมู่บ้านเล็กตามข้างทาง
เริ่มเห็นเสาไฟฟ้าแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น