จากเชียงตุงไปเมืองลา

 ต้องนั่งรถประจำทางนานกว่าสามชั่วโมงข้ามน้ำข้ามเขาจากเมืองเชียงตุงไปเมืองลาเขตปกครองพิเศษของพม่าที่พอทราบจากไกด์ว่า...เมืองลาเป็นเขตปกครองพิเศษที่ 4 ของพม่า (Special  Region  Number4) ประเทศพม่ามีการปกครองแบบเผด็จการ ทหารมีอำนาจสูงสุด  แบ่งการปกครองออกเป็น  7 รัฐ  7  มณฑล  4  เขตปกครองพิเศษ  มีประชากรกว่า  50  ล้านคน  เขตปกครองพิเศษเมืองลา  เป็นเขตพิเศษกว่าเขตอื่นๆ เพราะไม่มีคนพม่า ทหาร  ตำรวจ ของพม่าไม่มี  พูดภาษาจีนไม่พูดพม่า  ใช้เงินหยวน  ไม่ใช้เงินจั๊ด  ไม่ใช้กฎหมายของพม่า แต่ใช้กฎระเบียบข้อบังคับของเมืองลาโดยตรง จึงมีคำกล่าวเล่น ๆ  ของไกด์ ว่า  ถ้าจับคนข่มขืนผู้หญิง จะติดคุกแค่วันเดียวเท่านั้น  (รุ่งขึ้นนำไปประหาร)  ขโมยของผู้อื่นจะถูกตัดนิ้ว เป็นต้น   เมืองลามีประวัติศาสตร์การต่อสู้กับทหารพม่า  โดยมีจีนอยู่เบื้องหลังส่งอาวุธยุทโธปกรณ์ให้  ต้องยอมรับว่าประเทศพม่ามีชนกลุ่มน้อยเป็นจำนวนมาก ที่ลุกขึ้นต่อสู้กับพม่าเช่น  กะเหรี่ยง  ไทยใหญ่   ว้า  แต่กองกำลังติดอาวุธเมืองลา  ถือว่า  ได้บรรลุผลสำเร็จที่สามารถเจรจาวางอาวุธและแบ่งเป็นเขตปกครองพิเศษได้   โดยจีนเป็นสปอนเซอร์ใหญ่  เมื่อปี  พ.ศ. 2534  โดยมีจางซีโฟร์   หัวหน้ากองกำลังติดอาวุธเมืองลา  ร่วมเจรจาและได้เป็นเจ้าเมืองปกครองเป็นคนแรกของเขตปกครองพิเศษเมืองลา  ดังนั้นเมืองลาจึงเป็นดินแดนของพม่า  ....แต่อยู่ในการปกครองโดยจีนนั่นเอง
 นั่งรถไม่มีอะไรทำก้อมองวิวไปสนใจอะไรก้อกดชัตเตอร์ถ่ายไว้เพื่อกันลืมเมื่อกลับมาแล้วจะเขียนอะไรก็ดูตามรูปไป

 มองจากหน้าต่างรถเห็นทิวเขาเป็นแนวตลอดเส้นทาง สูงบ้างต่ำบ้าง หาที่ราบได้น้อยเต็มที่ครับ

 มีก้อนเมฆมาเสริมก็สวยเย็นตาไปอีกแบบ ต้นไม้ข้างทางมีแต่ต้นเล็กๆ ไม่มีไม้ใหญ่ให้เห็นคงถูกสัมปทานไปหมดแล้ว

ต้นไม้ใหญ่ไม่ค่อยจะเห็นครับ

 บางช่วงเป็นรอยต่อหมู่บ้านก็จะมีค่ายทหารบ้างอย่างที่เห็นข้างล่างมีบังเกอร์แบบถาวรไว้เลย

บังเกอณ์ทหารพม่า

 พอลงเขามาอยู่เลียบแม่น้ำก็จะพอมีที่ราบมีน้ำให้ทำการเกษตรก็จะมีเห็นนาข้าวขั้นบันไดที่ว่างๆ  และการปลูกผักเช่นถั่ว เป็นจุดๆไป

ที่ราบปลูกผักต่างๆ

มีชลประทานจากน้ำขืนนั่นเอง

 บนที่เนินเขาดูให้ดีจะเป็นสวนยางพาราที่มีการปลูกกันมากงานนี้บ้านเราราคายางคงตกต่ำแน่ถ้าทั้งไทยพม่าลาวกรีดยางได้พร้อมกัน ล้นตลาดราคาถูกแน่นอน อุปสงค์อุปทานนั่นเอง

นับได้ว่าความขยันการทำมาหาเลี้ยงชีพไม่ได้น้อยหน้าชนชาตินะครับ

 เนินเขายางพาราทั้งนั้น

สวยไปอีกแบบ

 รถมาเลาะไกล้ๆสวนถั่วฝักยาว

สวนยางพาราเต็มเนินเขา

หลังคาเก่ากับใหม่ตามยุกสมัยวัสดุจากเมืองไทยครับ

 เข้าเขตชุมชนหมู่บ้าน มีป้ายขายเบียร์ก่อนเลย ที่ไหนก้อเหมือนกัน น้ำเมาขายดี มีแรงโฆษณากันจัง

หลังคาแบเก่าเก่าจะเห็นว่าชายคาจะไม่ตรงเพราะส่วนใหญ่จะเป็นไม้ไผ่ครับ

บ้านรูปทรงแทบไม่แตกต่างกันยกพื้นมีเสา ทุกบ้านมีไต้ถุนบ้านเกบของ มีระเบียงบ้าน หลังคาปั้นหยา

 หลังคาบ้านยังคงแบบเดิมๆ

เริ่่มเห็นสายไฟฟ้า ซึ่งส่วนใหญ่ทำกันเองจากไดนาโมปั่นไฟใช้แรงน้ำ นำเข้าจากจีน หรือไม่ก็มีจานโซล่าเซลบ้างแต่น้อยกว่าที่ทำจากพลังน้ำ พอถึงเขตเจริญก็จะมีไฟฟ้าที่ปั่นด้วยน้ำมันเปิดเป็นเวลาของรัฐบาล

 สวนกล้วยก็มีมากเช่นกัน เขาจะตัดให้เหลือแค่หน่อเดียวเพื่อให้กล้วยหวีใหญ่งาม

 มีวัด มีจานดาวเทียม บางบ้านมีโซล่าเชลจากเมืองจีนบนหลังคาด้วย

ใช้ที่ราบให้เกิดประโยชน์เต็มที่

ทุ่งนาที่มีการปลูกพืชหมุนเวียน เป็นถั่ว

อยา่งที่บอกต้นไม้ใหญ่หาดูยากเต็มทีคงถูกตัดไปทำบ้านเรือน ทำฟืนกันไปหมด หรือไม่ก็สัมปทานไปจนหมดแล้ว

 ใครมีเงินเยอะก็มีหลังคากระเบื้องเป็นสีๆ ไม่เป็นแบบเดิมที่เป็นกระเบื้องดินเผาอีกแล้ว

 แต่อย่างไรก้อตามเขาไม่มีการออกแบบหลังคาแตกต่างไปจากเดิมมากนัก ยังคงเอกลักษณ์ครับ